Wat is het warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen?

Het warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen bepaalt wat de fabrikant wel en niet op de verpakking mag/moet zetten. De fabrikant mag van het warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen geen misleidende teksten op de verpakking zetten. Maar wanneer is er sprake van misleiding?

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking van een sinaasappelsap staat, sinaasappel bevat van nature veel vitamine C terwijl tijdens de productie van sinaasappelsap op een kunstmatige manier vitamine C is toegevoegd? Vitamine C in sappen komt vaak uit een zak en niet uit de vruchten zelf! Dat is nu eenmaal de goedkope manier van produceren.

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking van een pak sap rozenbottel staat, terwijl het product voornamelijk uit appelsap bestaat? Appelsap (uit concentraat) is namelijk de goedkoopste sap en wordt daarom vaak gebruikt om het sapgehalte van een product aan te vullen tot de wettelijke norm.

Is er sprake van misleiding wanneer op de voorkant van een energiedrank guarana staat, terwijl in de ingrediëntenlijst guarana-extact zonder cafeïne staat. De positieve werking dankt guarana namelijk aan het cafeïnegehalte. Maar wat blijft er nog van de positieve werking van guarana over wanneer het cafeïnegehalte nul is!

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking van een vruchtensap staat, goed voor tanden want het product bevat 0 gram suiker. Het product bevat weliswaar geen suiker maar het is niet de suiker maar de zuren die slecht voor de tanden zijn. Vruchtensap met en zonder suiker heeft nog altijd een zuurgraad van rond 3.5 en tanderosie treedt op bij een zuurgraad van onder 5.5. Een zuurgraad rond 3.5 is nodig om het product een aantal maanden mee te geven.

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking staat, goed voor het hart want het product is zoutloos terwijl de voedingswaarde per 100 gram 0.6 gram natrium aangeeft. Het is namelijk niet het zout (natriumchloride) maar natrium dat slecht is voor het hart.

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking staat, geen conserveringsmiddelen toegevoegd, terwijl het product voedingszuren bevat en gasverpakt is. Voedingszuren toevoegen en gasverpakken zijn namelijk 2 manieren van conserveren. Conserveren is voor de levensmiddelenindustrie méér dan alleen maar het toevoegen van conserveringsmiddelen. Conserveren is voor de levensmiddelenindustrie, het toevoegen van voedingszuren, koolzuurgas, zout, conserveringsmiddelen en antioxidanten (vitamine C), het verhitten (UHT, pasteuriseren en steriliseren), het gasverpakken (verpakt onder beschermende atmosfeer) en het bewaren bij 4 of 7 graden Celcius.

Is er sprake van misleiding wanneer op de verpakking staat “geen suikers toegevoegd” terwijl de fabrikant suikers niet in de vorm van glucose, fructose en/of sacharose maar wel in de vorm van sapconcentraat, vruchten en/of voedingsvezels toevoegt.

Vanaf 13 december 2014 gelden de nieuwe etiketteringregels met als doel het lezen van de verpakking te vergemakkelijken en uniformiteit in de verpakking te brengen.
Het nieuwe etiket krijgt dan een verplichte lettergrootte, een verplicht tabel voedingswaarde per 100 gram en verplichte herkomstetikettering voor vers vlees van varkens, schapen, geiten, gevogelte en runderen. Wat niet verplicht is, is het vermelden van natrium en vezels in de tabel voedingswaarde per 100 gram. Uit voedingskundig oogpunt is juist natrium en vezels na verzadigd vet heel belangrijk voor de gezondheid. Dat natrium en vezels niet verplicht zijn in de nieuwe etiketteringregels laat zien dat de beslissing genomen is uit het oogpunt van de fabrikant niet uit het oogpunt van de consument.

Uit voedingskundig oogpunt is het beter om eiwit, vet, verzadigd vet en koolhydraten in de tabel voedingswaarde per 100 gram niet alleen als een absoluut getal maar ook als energiepercentage (En%) te vermelden. Zo kan de consument in een oogopslag zien of het product naar verhouding teveel vet, verzadigd vet en koolhydraten bevat of niet. Hierdoor is het voor de consument mogelijk om de producten zo met elkaar te combineren om tot een gezonde maaltijd te komen.
Ook is het beter om het vezelgehalte per 100 kcal en het natriumgehalte per 100 gram te vermelden. Want een gezond product bevat voedingskundig gezien:

  • maximaal 35 En% eiwit (voorkeur 10-15 En%)
  • maximaal 35 En% vet (voorkeur 20-35 En%)
  • maximaal 10 En% verzadigd vet (voorkeur 7-10 En%)
  • maximaal 25 En% eenvoudige suikers (voorkeur 10-25% eenvoudige suikers)
  • maximaal 70 En% koolhydraten (voorkeur 55-65 En%)
  • maximaal 0.5 gram natrium per 100 gram (voorkeur 0.1-0.5 gram per 100 gram)
  • minimaal 1.3 gram vezels per 100 kcal (voorkeur 1.5 kcal per 100 kcal)

Kortom, het zal goed zijn wanneer het warenwetbesluit Etikettering van levensmiddelen de fabrikant verplicht het energiepercentage eiwit, vet, verzadigd vet, koolhydraten en suiker, het aantal gram natrium per 100 gram en het aantal gram vezels per 100 kcal op de verpakking te zetten. Zo kan de consument in ëén oogopslag zien hoe gezond of ongezond een product is. Wanneer de consument weet hoe gezond of ongezond een product is, kan hij de verschillende producten zo combineren om toch nog tot een dagelijkse gezonde voeding te komen.
Een dagelijkse gezonde voeding bestaat namelijk gemiddeld uit gezonde producten. Omdat het gemiddeld is, mag een gezonde voeding best producten bevatten die niet voldoen aan de richtlijnen van een gezond product!