Voeding en gezondheid

Onderzoeksvraag:
Veel studies hebben het verband tussen de ijzer-inname via voeding en de sterfte als gevolg van hart- en vaatziekten onderzocht, maar de resultaten waren inconsistent (tegenstrijdig) en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verhoogt een hoge ijzer-inname via voeding de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 19 prospectieve cohort studies met in totaal 720427 deelnemers, waarvan 46045 mensen zijn doodgegaan aan hart- en vaatziekten.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden wanneer vergeleken werd met de laagste inname, verhoogde de hoogste inname van heme-ijzer via voeding, de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten significant met 19% [gepoolde RR = 1.19, 95% BI = 1.01 tot 1.39].

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 mg heme-ijzer (heem-ijzer) per dag via voeding, de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten significant met 25% [gepoolde RR = 1.25, 95% BI = 1.17 tot 1.33] verhoogde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 mg heme-ijzer per dag via voeding, de kans op doodgaan aan een beroerte significant met 17% [gepoolde RR = 1.17, 95% BI = 1.04 tot 1.32] verhoogde.

De onderzoekers vonden een lineair verband tussen de ijzer-inname via voeding en doodgaan aan hart- en vaatziekten [p non-lineair > 0.05].

De onderzoekers concludeerden dat een hoge inname van heme-ijzer via voeding (minstens 1 mg per dag), de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten verhoogde.

Oorspronkelijke titel:
Dietary iron intake and risk of death due to cardiovascular diseases: A systematic review and dose-response meta-analysis of prospective cohort studies by Han M, Guan L, […], Lu J.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32674239/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over ijzer en het verlagen van hart- en vaatziekten.

Heme-ijzer zit in vlees en vleesproducten. Het heme-ijzergehalte van levensmiddelen kunt u opzoeken in de NEVO-tabel.

Heme-ijzer (als onderdeel van hemoglobine) is verantwoordelijk voor de rode kleur van het vlees. Dus hoe roder het vlees, des hoger het gehalte aan heme-ijzer is.
100 gram pekelvlees levert 2.6 mg heme-ijzer.
100 gram runderrookvlees levert 2.1 mg heme-ijzer.
100 gram lamsvlees 10 g vet gem. rauw levert 1.2 mg heme-ijzer.
100 gram kalfsvlees >5 g vet gem. rauw levert 0.9 mg heme-ijzer.
100 gram vleeswaren levert 0.8 mg heme-ijzer.
100 gram varkensvlees >15 g vet rauw gem. levert 0.4 mg heme-ijzer.
100 gram kipfilet rauw levert 0.2 mg heme-ijzer.
 

Onderzoeksvraag:
Eerdere studies missen consistente conclusies over de vraag of astaxanthine daadwerkelijk verband houdt met de verschillende gezondheidsvoordelen, zoals wordt beweerd en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verbetert het eten van astaxanthine causaal de risicofactoren van suikerziekte of hart- en vaatziekten?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 14 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het eten van astaxanthine het HDL-cholesterolgehalte (goed cholesterol) significant verhoogde [WMD = 1.473 mg/dL, 95% BI = 0.319 tot 2.627, p = 0.012].

De onderzoekers vonden dat het eten van astaxanthine gedurende minimaal 12 weken het CRP-gehalte significant verlaagde [WMD = -0.528 mg/L, 95% BI = -0.990 tot -0.066].

De onderzoekers vonden dat het eten van minimaal 12 mg astaxanthine per dag het CRP-gehalte significant verlaagde [WMD = -0.389 mg/dL, 95% BI = -0.596 tot -0.183].

De onderzoekers concludeerden dat het eten van astaxanthine het HDL-cholesterolgehalte (goed cholesterol) causaal verhoogde, terwijl het eten van minimaal 12 mg astaxanthine per dag gedurende minimaal 12 weken het CRP-gehalte causaal verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
The effects of astaxanthin supplementation on obesity, blood pressure, CRP, glycemic biomarkers, and lipid profile: A meta-analysis of randomized controlled trials by Xia W, Tang N, [...], Zhu Y.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32755613/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over astaxanthine, cholesterol en het verlagen van het CRP-gehalte.

Astaxanthine is een roodachtige carotenoïde en wordt aangetroffen in de microalgen van de bloedregenalg. Zalm, forel, zeebrasem, garnalen, kreeft, vis en eieren bevatten ook veel astaxanthine.

De concentratie van astaxanthine is 1% tot 3% in microalgen.
Een gebruikelijke dosis die aan mensen wordt geadviseerd is 2-12 mg astaxanthine per dag.

Een causaal verband kan aangetoond worden in RCT’s.

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen het eten van zuivelproducten of het slikken van calciunsupplementen en het verlagen van de vetmassa of de BMI onder volwassenen met overgewicht (BMI>25) of obesitas (BMI>30)?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 14 RCT’s met minimal 12 weken onder volwassenen.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het eten van zuivelproducten de vetmassa significant verlaagde onder volwassenen met overgewicht of obesitas [SMD = -0.40, 95% BI = -0.77 tot -0.02].
Het verlagen van de vetmassa werd ook teruggevonden in goedopgezette RCT’s.  

De onderzoekers vonden dat het eten van zuivelproducten de BMI onder volwassenen met overgewicht of obesitas significant verlaagde [SMD = -0.46 kg/m², 95% BI = -0.67 tot -0.26].
Het verlagen van de BMI werd ook teruggevonden in goedopgezette RCT’s.  

De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen de vetmassa onder volwassenen met overgewicht of obesitas significant verlaagde [SMD = -0.15, 95% BI = -0.28 tot -0.02].
Echter, het verlagen van de vetmassa werd niet teruggevonden in goedopgezette RCT’s.  

De onderzoekers concludeerden dat er een causaal verband bestond tussen het eten van zuivelproducten en het verlagen van zowel de vetmassa als de BMI onder volwassenen met overgewicht of obesitas.  

Oorspronkelijke titel:
Meta-analysis of randomized controlled trials on calcium supplements and dairy products for changes in body weight and obesity indices by Hong JY, Lee JS, [...], Kim MK.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33292017/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over zuivelproducten, BMI, calcium en overgewicht.

Onderzoeksvraag:
Dyslipidemie is wereldwijd een veel voorkomende stofwisselingsziekte en ook een belangrijke risicofactor voor hart- en vaatziekten. Koffie is geliefd bij mensen over de hele wereld maar de associatie tussen koffieconsumptie en bloedlipiden heeft inconsistente resultaten opgeleverd en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Is er een causaal verband tussen het drinken van koffie en dyslipidemie?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 12 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het drinken van koffie het totale cholesterolgehalte significant verhoogde [WMD = 0.21 mmol/L, 95% BI = 0.04 tot 0.39, p = 0.017].
Significant wil zeggen, er is een verband bij een 95% betrouwbaarheid.

De onderzoekers vonden dat het drinken van koffie het triglyceridengehalte significant verhoogde [WMD = 0.12 mmol/L, 95% BI = 0.03 tot 0.20, p = 0.006].
Significant omdat de gevonden p-waarde van 0.006 kleiner was dan de p-waarde van 0.05.

De onderzoekers vonden dat het drinken van koffie het LDL-cholesterolgehalte (slecht cholesterol) significant verhoogde [WMD = 0.14 mmol/L, 95% BI = 0.05 tot 0.24, p = 0.003].

De onderzoekers vonden dat het drinken van koffie het HDL-cholesterolgehalte (goed cholesterol) niet significant verlaagde [WMD = -0.01 mmol/L, 95% BI = -0.06 tot 0.04, p = 0.707].
Niet significant wil zeggen, er is geen verband bij een 95% betrouwbaarheid.
 

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyses, een signficant, positief en non-lineair verband tussen het drinken van koffie en de toename in het gehalte van het totale cholesterol, LDL-cholesterol en triglyceriden.

De onderzoekers concludeerden dat er een causaal verband bestond tussen het drinken van koffie (≥3 kopjes per dag) en dyslipidemie.

Oorspronkelijke titel:
Effect of coffee consumption on dyslipidemia: A meta-analysis of randomized controlled trials by Du Y, Lv Y, […], Luo Q.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33239163/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over significant/RCTs/causaal verband, het verlagen van het cholesterol, koffieconsumptie en het verlagen van hart- en vaatziekten.

Bij dyslipidemie is het gehalte van het totale cholesterol en/of het LDL-cholesterol en/of de triglyceriden verhoogd en/of is er sprake van een verlaagd gehalte van het HDL-cholesterol. Dyslipidemie is vaak een voorbode van hart- en vaatziekten en diabetes type 2.

Onderzoeksvraag:
Verlaagt het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen de kans op het krijgen van osteoporose (botontkalking) bij postmenopauzale vrouwen?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatten 10 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de totale botmineraaldichtheid bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.537, 95% BI = 0.227 tot 0.847].

De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de botmineraaldichtheid van de lumbale wervelkolom bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.233, 95% BI = 0.073 tot 0.392, p 0.001],

De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de botmineraaldichtheid van de armen bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.464, 95% BI = 0.186 tot 0.741],

De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de botmineraaldichtheid van de femurhals bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.187, 95% BI = 0.010 tot 0.364],

De onderzoekers vonden dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de kans op het krijgen van heupfracturen bij postmenopauzale vrouwen significant met 13.6% [RR = 0.864, 95% BI = 0.763 tot 0.979] verlaagde.

De onderzoekers vonden in de subgroepenanalyses dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met maximaal 400 IE (10 mcg) vitamine D-supplementen per dag, de botmineraaldichtheid van de femurhals bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.335, 95% BI = 0.113 tot.558].

De onderzoekers vonden in de subgroepenanalyses dat zuivelproducten verrijkt met calcium en vitamine D, de totale botmineraaldichtheid bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.784, 95% BI = 0.322 tot 1.247].

De onderzoekers vonden in de subgroepenanalyses dat zuivelproducten verrijkt met calcium en vitamine D, de botmineraaldichtheid van de lumbale wervelkolom bij postmenopauzale vrouwen significant verhoogde [SMD = 0.320, 95% BI = 0.146 tot 0.494].

De onderzoekers concludeerden dat zuivelproducten verrijkt met calcium en vitamine D een gunstig effect hebben op de botmineraaldichtheid en dat het slikken van calciumsupplementen in combinatie met vitamine D-supplementen, de kans op het krijgen van heupfracturen bij postmenopauzale vrouwen verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Effects of combined calcium and vitamin D supplementation on osteoporosis in postmenopausal women: a systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials by Liu C, Kuang X […], Li D.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/33237064/

Extra informatie van El Mondo:     
Vind hier meer studies over zuivelconsumptie, verhogen van botmineralendichtheid, vitamine D en calcium.

Onderzoeksvraag:
De inname van natrium via voeding heeft veel aandacht gekregen als een mogelijke risicofactor voor hart- en vaatziekten. Echter, het bewijs voor het dosisafhankelijke verband tussen de natriuminname via voeding en het risico op het krijgen van hart- en vaatziekten is onduidelijk en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Is er een dosisafhankelijk verband tussen de natriuminname via voeding en het risico op het krijgen van hart- en vaatziekten?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 36 cohort studies met in totaal 616905 deelnemers.
De follow-up duur varieerde tussen 2.7 en 29 jaar.
De gemiddelde NOS waarde (geeft de kwaliteit van de studies weer) van de studies was 8.0.
De dagelijkse natriuminname varieerde tussen 1 en 7.5 gram.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat een hoge natriuminname via voeding de kans op het krijgen hart- en vaatziekten significant met 19% [rate ratio = 1.19, 95% BI = 1.08 tot 1.30] verhoogde.

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyses, dat elke verhoging met 1 gram natrium via voeding per dag, de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten significant met 6% [rate ratio = 1.06, 95% BI = 1.01 tot 1.11] verhoogde.

De onderzoekers concludeerden dat elke verhoging met 1 gram natrium via voeding per dag, de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten met 6% verhoogde.

Oorspronkelijke titel:
Dietary Sodium Intake and Risk of Cardiovascular Disease: A Systematic Review and Dose-Response Meta-Analysis by Wang YJ, Yeh TL, [...], Chien KL.

Link:
https://www.mdpi.com/2072-6643/12/10/2934/htm

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over zoutconsumptie en het verlagen van hart- en vaatziekten.

1 gram zout (natriumchloride) komt overeen met 0.4 gram natrium.

Onderzoeksvraag:
Epidemiologische studies naar de relatie tussen visconsumptie en het krijgen van coronaire hartziekten (CHD) hebben inconsistente resultaten opgeleverd en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verlaagt het eten van vis de kans op het krijgen van coronaire hartziekte of doodgaan aan coronaire hartziekte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 40 prospectieve cohort studies (22 cohort studies met in totaal 918783 deelnemers, waarvan 28261 mensen met coronaire hartziekte en 27 cohort studies met in totaal 1139553 deelnemers, waarvan 10568 doden als gevolg van coronaire hartziekte).

Er was geen publicatie bias.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat een hoge visconsumptie de kans op het krijgen van coronaire hartziekte significant met 9% [RR = 0.91, 95% BI = 0.84 tot 0.97, I2 = 47.4%] verlaagde.
Dit significant verlaagde risico bleef gelijk in de sensivititeitsanalyses.

De onderzoekers vonden dat een hoge visconsumptie de kans op doodgaan aan coronaire hartziekte significant met 15% [RR = 0.85, 95% BI = 0.77 tot 0.94, I2 = 51.3%] verlaagde.
Dit significant verlaagde risico bleef gelijk in de sensivititeitsanalyses.

De onderzoekers vonden in de subgroepenanalyses dat een hoge visconsumptie de kans op het krijgen van coronaire hartziekte onder vrouwen significant met 15% [RR = 0.85, 95% BI = 0.78 tot 0.92, I2 = 5.6%] verlaagde.
Echter, dit verlaagde risico was niet significant onder mannen.

De onderzoekers vonden in studies met een follow-up duur van minimaal 10 jaar dat een hoge visconsumptie de kans op het krijgen van coronaire hartziekte significant met 9% [RR = 0.91, 95% BI = 0.84 tot 0.99, I2 = 51.5%] verlaagde.
Echter, dit verlaagde risico was niet significant in studies met een follow-up duur tot 10 jaar.

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyses, dat elke verhoging met 20 gram vis per dag, de kans op het krijgen van coronaire hartziekte significant met 4% [RR = 0.96, 95% BI = 0.95 tot 0.97] verlaagde.

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyses, dat elke verhoging met 20 gram vis per dag, de kans op doodgaan aan coronaire hartziekte significant met 4% [RR = 0.96, 95% BI = 0.95 to 0.98] verlaagde.

De onderzoekers concludeerden dat een hoge visconsumptie zowel de kans op het krijgen van coronaire hartziekte als doodgaan aan coronaire hartziekte verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Fish Consumption and Coronary Heart Disease: A Meta-Analysis by Zhang B, Xiong K, […], Ma A.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7468748

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies/voedingsadviezen over visconsumptie en het verlagen van hart- en vaatziekten.

Coronaire hartziekten of ischemische hartziekten, zijn ziekten van het hart die het gevolg zijn van slagaderverkalking (atherosclerose) of afwijkingen in de kransslagaders (coronairarteriën).

Een hoge visconsumptie komt in de praktijk neer op minimaal 2 keer per week visconsumptie (150 gram vis per keer).

Onderzoeksvraag:
Er zijn talloze onderzoeken naar het effect van alfa-liponzuur (ALA) op het krijgen van obesitas. Echter, er was geen dosis-afhankelijke meta-analyse beschikbaar over de effecten van de dosering en de duur van alfa-liponzuur-suppletie op het krijgen van obesitas. Daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verlaagt het slikken van alfa-liponzuur supplementen het krijgen van obesitas?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 21 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het slikken van alfa-liponzuur supplementen het lichaamsgewicht significant verlaagde [WMD = -2.29 kg, 95% BI = -2.98 tot -1.60, p 0.01].

De onderzoekers vonden dat het slikken van alfa-liponzuur supplementen de BMI significant verlaagde [WMD = -0.49 kg/m², 95% BI = -0.83 tot -0.15, p = 0.005].

De onderzoekers vonden dat het slikken van alfa-liponzuur supplementen de buikomtrek van vrouwen significant verlaagde [WMD = -4.099, 95% BI = -7.837 tot -0.361, p = 0.032].

De onderzoekers concludeerden dat het slikken van alfa-liponzuur supplementen het lichaamsgewicht en de BMI verlaagde. Verder verlaagde het slikken van alfa-liponzuur supplementen de buikomtrek van vrouwen.

Oorspronkelijke titel:
Alpha-lipoic acid supplementation significantly reduces the risk of obesity in an updated systematic review and dose response meta-analysis of randomised placebo-controlled clinical trials by Vajdi M and Farhangi MA.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32091656

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over vetten en overgewicht.

Alfa-liponzuur is een zwavelhoudend vetzuur, dat van nature voorkomt in het menselijk lichaam.

Onderzoeksvraag:
Observationele studies met betrekking tot het verband tussen de inname van homocysteïnemetabolisme-gerelateerde B-vitamines (vitamine B6, folaat en vitamine B12) en het risico op het krijgen van een beroerte hebben inconsistente resultaten opgeleverd. Daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verlaagt de inname van vitamine B6, B12 of folaat (foliumzuur) de kans op het krijgen van een beroerte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 1 geneste patiënt-controle studie en 11 prospectieve cohort studies met in totaal 389,938 deelnemers, waarvan 10,749 mensen met een beroerte.

De gemiddelde kwaliteitsscore van de studies was 7.4.
De follow-up duur varieerde tussen 4.2 en 19 jaar.

Er was geen publicatie bias.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden vergeleken met de laatste categorie, dat de hoogste categorie van inname van vitamine B6 via voeding, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 16% verlaagde [RR = 0.84, 95% BI = 0.73 tot 0.97, I2 = 48.8%].  

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyse, dat elke verhoging met 0.5 mg vitamine B6 per dag via voeding, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 6% verlaagde [RR = 0.94, 95% BI = 0.89 tot 0.99, I2 = 77.0%].  

De onderzoekers vonden vergeleken met de laatste categorie, dat de hoogste categorie van inname van folaat via voeding, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 15% verlaagde [RR = 0.85, 95% BI = 0.78 tot 0.94, I2 = 11.5%].  

De onderzoekers vonden in dosisafhankelijke analyse, dat elke verhoging met 100 microgram folaat per dag via voeding, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 6% verlaagde [RR = 0.94, 95% BI = 0.90 tot 0.98, I2 = 46.8%].  

De onderzoekers vonden geen verband tussen vitamine B12-inname en de kans op het krijgen van een beroerte.

De onderzoekers concludeerden dat zowel de inname van vitamine B6 via voeding (minimaal 0.5 mg per dag) als de inname van folaat via voeding (minimaal 100 microgram folaat per dag) de kans op het krijgen van een beroerte verlaagden.

Oorspronkelijke titel:
Dietary Intake of Homocysteine Metabolism-Related B-Vitamins and the Risk of Stroke: A Dose-Response Meta-Analysis of Prospective Studies by Chen L, Li Q, [...], Wang F.

Link:
https://academic.oup.com/advances/advance-article/doi/10.1093/advances/nmaa061/5854025

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over vitamine B6, vitamine B12, folaat en het verlagen van een beroerte.

Onderzoeksvraag:
Hypertensie (hoge bloeddruk) wordt beschouwd als een belangrijke en onafhankelijke risicofactor voor hart- en vaatziekten en talrijke studies hebben een omgekeerde correlatie tussen vitamine C-inname en bloeddruk waargenomen. Daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verhoogt een laag vitamine C-gehalte in het bloed de bloeddruk?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 11 cross-sectionele studies en 7 patiënt-controle studies met in totaal 22200 deelnemers.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het vitamine C-gehalte van mensen met een hoge bloeddruk significant lager was dan van mensen zonder een hoge bloeddruk [MD = -15.13 μmol/L, 95% BI = -24.19 tot -6.06, p = 0.001, I2 = 98%].

De onderzoekers vonden in de subgroepenanalyse dat het vitamine C-gehalte van mensen met een hoge bloeddruk die antihypertensiva (geneesmiddelen die de bloeddruk verlagen) slikten, 15.97 μmol/L lager lag dan van mensen zonder een hoge bloeddruk.

De onderzoekers vonden dat een hoog serum vitamine C-gehalte de systolische bloeddruk significant verlaagde [Fisher′s Z = -0.17, 95% BI = -0.20 tot -0.15, p 0.00001].

De onderzoekers vonden dat een hoog serum vitamine C-gehalte de diastolische bloeddruk significant verlaagde [Fisher′s Z = -0.15, 95% BI = -0.20 tot -0.10, p 0.00001].

De onderzoekers concludeerden dat een hoog serum vitamine C-gehalte de bloeddruk verlaagde en mensen met een hoge bloeddruk hadden een lager vitamine C-gehatle dan mensen zonder een hoge bloeddruk.

Oorspronkelijke titel:
Association between Serum Vitamin C and the Blood Pressure: A Systematic Review and Meta-Analysis of Observational Studies by Ran L, Zhao W, […], Bu H.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7211237/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over vitamine C en het verlagen van de bloeddruk.

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen het drinken van thee en het verlagende effect op de bloeddruk bij mensen met een hoge bloeddruk?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 5 RCT’s met in totaal 408 deelnemers.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het regelmatig drinken van thee de systolische bloeddruk bij mensen met een hoge bloeddruk significant verlaagde [WMD = -4.81 mmHg, 95% BI = -8.40 tot -1.58, p = 0.004].
Ook na het weglaten van de meest heterogene RCT’s verlaagde het regelmatig drinken van thee de systolische bloeddruk [WMD = -3.53 mmHg].

De onderzoekers vonden dat het regelmatig drinken van thee de diastolische bloeddruk bij mensen met een hoge bloeddruk significant verlaagde [WMD = -1.98 mmHg, 95% BI = -3.77 tot -0.20, p = 0.029].
Ook na het weglaten van de meest heterogene RCT’s verlaagde het regelmatig drinken van thee de diastolische bloeddruk [WMD = -0.99 mmHg].

De onderzoekers vonden in de meta-regressie dat het drinken van thee gedurende minimaal 3 maanden, zowel de systolische als de diastolische bloeddruk bij mensen met een hoge bloeddruk significant verlaagde.

De onderzoekers vonden dat het bloeddrukverlagende effect groter was bij groene thee dan bij zwarte thee.

De onderzoekers concludeerden dat het regelmatig drinken van thee, met name groene thee gedurende minimaal 3 maanden, de bloeddruk bij mensen met een hoge bloeddruk verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
The Effects of Regular Consumption of Green or Black Tea Beverage on Blood Pressure in Those With Elevated Blood Pressure or Hypertension: A Systematic Review and Meta-Analysis by Mahdavi-Roshan M, Salari A, […], Ashouri A.

Link:
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0965229919316899?via%3Dihub

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over thee en het verlagen van de bloeddruk.

Onderzoeksvraag:
Epidemiologische studies, inclusief klinische studies, suggereren een verband tussen de inname van kalium en de bloeddruk. Echter, de kracht en de vorm van deze relatie is onzeker en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Is er een dosisafhankelijk verband tussen kalium-inname en het verlagende effect op de bloeddruk?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 32 RCT’s met een duur van minimal 4 weken.  

De dosering van kalium varieerde tussen 30 en 140 mmol (1173 en 5474 mg) per dag.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden een U-vormige relatie tussen kalium-inname en bloeddruk met een bloeddrukdaling tot 30 mmol (1173 mg) kalium-inname per dag en een bloeddrukstijging boven 80 mmol (3128 mg) kalium per dag.

De onderzoekers vonden dat de bloeddrukverlagende effecten van kalium-inname sterker waren bij deelnemers met hypertensie (een hoge bloeddruk) en bij een hoge natriuminname.

De onderzoekers vonden dat de bloeddruk steeg met een hoge kaliumuitscheiding via de urine bij deelnemers met hypertensie die met antihypertensiva (geneesmiddelen die de bloeddruk verlagen) werden behandeld, maar niet bij hun onbehandelde tegenhangers.

De onderzoekers concludeerden dat er een U-vormige relatie bestond tussen kalium-inname en bloeddruk met een bloeddrukdaling tot 30 mmol (1173 mg) kalium-inname per dag en een bloeddrukstijging boven 80 mmol (3128 mg) kalium-inname per dag.

Oorspronkelijke titel:
Potassium Intake and Blood Pressure: A Dose‐Response Meta‐Analysis of Randomized Controlled Trials by Filippini T, Naska A, […], Whelton PK.

Link:
https://www.ahajournals.org/doi/full/10.1161/JAHA.119.015719?url_ver=Z39.88-2003&rfr_id=ori%3Arid%3Acrossref.org&rfr_dat=cr_pub++0pubmed&

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over kalium en het verlagen van de bloeddruk.

Onderzoeksvraag:
Verlaagt het slikken van coënzym Q10-supplementen het lichaamsgewicht en de BMI?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 17 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden geen verband tusssen het slikken van coënzym Q10-supplementen en het verlagen van het lichaamsgewicht [WMD = 0.28 kg, 95% BI = -0.91 tot 1.47, p = 0.64].
Geen verband omdat de gevonden p-waarde van 0.64 groter was dan de p-waarde van 0.05.
Geen verband werd ook teruggevonden in de subgroepenanalyses.

De onderzoekers vonden geen verband tusssen het slikken van coënzym Q10-supplementen en het verlagen van de BMI [WMD = -0.03, 95% BI = -0.4 tot 0.34, p = 0.86].
Geen verband werd ook teruggevonden in de subgroepenanalyses.

De onderzoekers concludeerden dat het slikken van coënzym Q10-supplementen zowel het lichaamsgewicht als de BMI niet verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Effect of Q10 supplementation on body weight and body mass index: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled clinical trials by Saboori S, Rad EY, […], Falahi E.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31336462

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over geen verband/overzichtsartikel, coënzym Q10 en overgewicht.

Onderzoeksvraag:
Het is bekend dat een laag Insulin-like Growth Factor 1 (IGF-1) gehalte in het lichaam geassocieerd wordt met vele aandoeningen. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat sojaconsumptie het IGF-1 gehalte kan beïnvloeden, maar de bevindingen blijven onduidelijk en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verhoogt sojaconsumption het IGF-1 gehalte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 8 klinische studies.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat sojaconsummptie het IGF-1 gehalte significant verhoogde [WMD = 13.5 ng/mL, 95% BI = 5.2 tot 21.8, I2 = 97%].
Dit effect was het grootst bij ≤40 gram soja per dag [WMD = 11.7 ng/mL, 95% BI = 10.9 tot 12.6, I2 = 98%], bij een sojaconsumptie gedurende maximaal 12 weken [WMD = 26.6 ng/mL, 95% BI = 9.1 tot 44.1, I2 = 0.0%] en bij ongezonde personen [WMD = 36 ng/mL, 95% BI = 32.7 tot 39.4, I2 = 84%] ten opzichte van gezonde personen [WMD = 9.8 ng/mL, 95% BI = 8.9 tot 10.7, I2 = 90%].

De onderzoekers concludeerden dat ≤40 gram soja per dag gedurende maximaal 12 weken het IGF-1 gehalte verhoogde.

Oorspronkelijke titel:
The Effect of Soy Intervention on Insulin-Like Growth Factor 1 Levels: A Meta-Analysis of Clinical Trials by Jiawei Zeng J, Feng Y, […], Chen X.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32072706/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over soja en suikerziekte.

Insulin-like Growth Factor 1 (IGF-1) is een eiwit dat in de lever onder invloed van het groeihormoon wordt geproduceerd. IGF-1 geeft een stabielere weergave van het groeihormoon. Geeft de hypofyse weinig groeihormoon af, dan zal de lever minder IGF-1 produceren. IGF-1 verlaagt het bloedsuikergehalte in het lichaam. Suikerpatiënten hebben vaak een hoog bloedsuikergehalte.
 

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen het eten van tomaten en het verlagen van het cholesterol-, triglyceriden- of het nuchter bloedsuikergehalte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 6 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het eten van tomaten het totale cholesterolgehalte significant verlaagde [WMD = -4.39 mg/dL, 95% BI = -7.09 tot -1.68, I2 = 48%, p = 0.05].

De onderzoekers vonden dat het eten van tomaten het triglyceridengehalte significant verlaagde [WMD = -3.94 mg/dL, 95% BI = -7.67 tot -0.21, I2 = 90%, p = 0.001].
Dit verlaagde effect was het grootst bij jonge deelnemers.

De onderzoekers vonden dat het eten van tomaten het LDL-cholesterolgehalte (slecht cholesterol) significant verlaagde [WMD = -2.09 mg/dL, 95% BI = -3.73 tot -0.81, I2 = 78%, p = 0.001].
Dit verlaagde effect was het grootst bij jonge deelnemers.

De onderzoekers vonden dat het eten van tomaten het HDL-cholesterolgehalte (goed cholesterol) significant verhoogde [WMD = 2.25 mg/dL, 95% BI = 0.41 tot 4.10, I2 = 97%, p = 0.001].

De onderzoekers vonden geen verband tussen het eten van tomaten en het nuchter bloedsuikergehalte [WMD = 0.59 mg/dL, 95% BI = -0.28 tot 1.46, I2 = 95%, p = 0.001].

De onderzoekers concludeerden dat het eten van tomaten het HDL-cholesterolgehalte (goed cholesterol) verhoogde, terwijl het LDL-cholesterolgehalte (slecht cholesterol) en het triglyceridengehalte verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Effect of Tomato Consumption on Fasting Blood Glucose and Lipid Profiles: A Systematic Review and Meta-Analysis of Randomized Controlled Trials by Li H, Chen, A, [...],Yin X.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/32243013/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over het eten van tomtaten en het verlagen van het cholesterolgehalte.

Hartpatiënten hebben vaak een hoog LDL cholesterolgehalte, een laag HDL-cholesterolgehalte en een hoog triglyceridengehalte.

Onderzoeksvraag:
Verhoogt het eten van calcium of het slikken van calciumsupplementen de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 26 prospectieve cohort studies en 16 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van 200 tot 1500 mg calcium per dag, de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten niet verlaagde [relatieve risk = 0.96, 95% BI = 0.87 tot 1.05].
Geen verband omdat relatieve risk van 1 in de 95% BI van 0.87 tot 1.05 zat. Relatieve risk van 1 wil zeggen, er is geen verband/risico.

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van 200 tot 1500 mg calcium per dag, de kans op het krijgen van coronaire hartziekte niet verlaagde [relatieve risk = 0.98, 95% BI = 0.88 tot 1.08].

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van 200 tot 1500 mg calcium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte niet verlaagde [relatieve risk = 0.94, 95% BI = 0.85 tot 1.04].

De onderzoekers vonden in RCT’s dat slikken calciumsupplementen, de kans op het krijgen van coronaire hartziekte significant met 20% verhoogde [relatieve risk = 1.20, 95% BI = 1.08 tot 1.33, I2 = 0.0%].
Significant omdat relatieve risk van 1 niet in de 95% BI van 1.08 tot 1.33 zat. Relatieve risk van 1 wil zeggen, er is geen verband/risico.

De onderzoekers vonden in RCT’s dat slikken calciumsupplementen, de kans op het krijgen van een hartinfarct significant met 21% verhoogde [relatieve risk = 1.21, 95% BI = 1.08 tot 1.35, I2 = 0.0%].

De onderzoekers concludeerden dat het slikken van calciumsupplementen, de kans op het krijgen van zowel coronaire hartziekte als een hartinfarct verhoogde. Echter, dit verhoogde risico werd niet teruggevonden voor calcium via voeding (het eten van calcium). 

Oorspronkelijke titel:
The Evidence and Controversy Between Dietary Calcium Intake and Calcium Supplementation and the Risk of Cardiovascular Disease: A Systematic Review and Meta-Analysis of Cohort Studies and Randomized Controlled Trials by Yang C, Shi X, […], Sun G.

Link:
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/31625814/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over calcium en het verlagen van hart- en vaatziekten en een beroerte.

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen het eten van eieren en het verhogen of verlagen van de bloeddruk?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 15 RCT’s met in totaal 748 deelnemers.
De gemiddelde leeftijd varieerde tussen 23.3 en 67.1 jaar.
De eiconsumptie in alle studies varieerde tussen 1 en 3 hele eieren per dag.
De duur van de studies varieerde tussen 3 en 12 weken.
Er was geen publicatie bias.
Er was geen heterogeniteit tussen de studies.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het eten van eieren de systolische bloeddruk niet verhoogde [WMD = 0.046 mmHg, 95% BI = - 0.792 tot 0.884, p = 0.914, I2 = 0.0%, p = 0.453]. Dit resultaat bleef gelijk in de subgroepen- en de sensitiviteitsanalyses.

De onderzoekers vonden dat het eten van eieren de diastolische bloeddruk niet verlaagde [WMD =  = - 0.603 mmHg, 95% BI = - 1.521 tot 0.315, p = 0.198, I2 = 38.1%, p = 0.067]. Dit resultaat bleef gelijk in de subgroepen- en de sensitiviteitsanalyses.

De onderzoekers concludeerden dat het eten van 1 tot 3 eieren per dag gedurende 3 tot 12 weken de bloeddruk niet verhoogde of verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Effect of Egg Consumption on Blood Pressure: a Systematic Review and Meta-analysis of Randomized Clinical Trials by Kolahdouz-Mohammadi R, Malekahmadi M, […], Soltani S.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7189334/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over de eiconsumptie en het verlagen van de bloeddruk.

Een causaal verband kan aangetoond worden in studies, die RCT’s worden genoemd.

 

Onderzoeksvraag:
Verlaagt het eten van magnesium de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 en een beroerte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 53 prospectieve cohort studies met in totaal 1912634 deelnemers, waarvan 76678 mensen met suikerziekte type 2 of een beroerte.

De deelnemers waren bij aanvang van de studies (at baseline) overwegend van middelbare leeftijd, met een gemiddelde magnesiuminname van 370 mg/dag voor de hoogste categorie en 232 mg/dag voor de laagste categorie.

De gemiddelde duur van de studies was 10.7 jaar.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden in 35 cohort studies met in totaal 1219636 deelnemers, waarvan 56540 mensen met suikerziekte type 2, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 significant met 22% [RR = 0.78, 95% BI = 0.75 to 0.81, p 0.001, I2 = 35.6%, p = 0.021] verlaagde.

De onderzoekers vonden in 8 cohort studies waarbij gecorrigeerd werd voor de graanvezels, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 significant met 21% [RR = 0.79, 95% BI = 0.73 to 0.83, p 0.001] verlaagde.

De onderzoekers vonden in 18 cohort studies met in totaal 692998 deelnemers, waarvan 20138 mensen met een beroerte, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 11% [RR = 0.89, 95% BI = 0.83 to 0.94, p 0.001, I2 = 0%, p = 0.529] verlaagde.

De onderzoekers vonden in 5 cohort studies waarbij gecorrigeerd werd voor calcium, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 11% [RR = 0.89, 95% BI = 0.80 to 0.99, p = 0.040] verlaagde.

De onderzoekers vonden in 18 cohort studies met in totaal 692998 deelnemers, waarvan 20138 mensen met een ischemische beroerte, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 12% [RR = 0.88, 95% BI = 0.81 to 0.95, p = 0.001, I2 = 16.9%, p = 0.265] verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte onder vrouwen significant met 9% [RR = 0.91, 95% BI = 0.83 to 0.99] verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een ischemische beroerte onder vrouwen significant met 11% [RR = 0.89, 95% BI = 0.79 to 1.00] verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte onder mensen met een BMI ≥ 25 significant met 11% [RR = 0.89, 95% BI = 0.82 to 0.96] verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een ischemische beroerte onder mensen met een BMI ≥ 25 significant met 12% [RR = 0.88, 95% BI = 0.81 to 0.96] verlaagde.

De onderzoekers vonden in studies met minimaal 12 jaar follow-up, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 11% [RR = 0.89, 95% BI = 0.83 to 0.95] verlaagde.

De onderzoekers vonden in studies met minimaal 12 jaar follow-up, vergeleken met de laagste categorie, dat het eten van 370 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van een ischemische beroerte significant met 12% [RR = 0.88, 95% BI = 0.81 to 0.95] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 mg magnesium via voeding per dag, de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 significant met 6% [RR = 0.94, 95% BI = 0.93 to 0.95] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 mg magnesium via voeding per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 2% [RR = 0.98, 95% BI = 0.97 to 0.99] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 mg magnesium via voeding per dag, de kans op het krijgen van een ischemische beroerte significant met 2% [RR = 0.98, 95% BI = 0.97 to 0.99] verlaagde.

De onderzoekers concludeerden dat het eten van minimaal 100 mg magnesium per dag, de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 en een (ischemische) beroerte met name onder vrouwen en mensen met een BMI ≥ 25 (mensen met overgewicht) verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Association of magnesium intake with type 2 diabetes and total stroke: an updated systematic review and meta-analysis by Zhao B, Zeng L, [...], Zhang W.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7103847/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over overzichtsartikel/significant, magnesium, BMI, suikerziekte 2 en het verlagen van een beroerte.
 

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen het eten van aardbeien en de verlaagde kans op het krijgen van hart- en vaatziekten?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 11 RCT’s.

Er was een geringe heterogeniteit tussen de studies.
Er was geen pubicatie bias.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat het eten van aardbeien het C-reactieve eiwitgehalte significant verlaagde [0.63 mg/L, 95% BI = -1.04 tot -0.22].

De onderzoekers vonden dat het eten van aardbeien het totale cholesterolgehalte bij mensen met een cholesterolgehalte (aan het begin van de studie) hoger dan 5 mmol/L significant verlaagde [0.52 mmol/L, 95% BI = -0.88 tot -0.15].

De onderzoekers vonden dat het eten van aardbeien het LDL-cholesterolgehalte bij mensen met een cholesterolgehalte (aan het begin van de studie) hoger dan 3 mmol/L significant verlaagde [0.31 mmol/L, 95% BI = -0.60 tot -0.02].

De onderzoekers concludeerden dat het eten van aardbeien zowel het C-reactieve eiwitgehalte als het totale en LDL-cholesterolgehalte (slecht cholesterol) bij mensen met een hoog totaal of LDL-cholesterolgehalte verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Effects of strawberry intervention on cardiovascular risk factors: a meta-analysis of randomized controlled trials by Gao Q, Qin LQ, […], Dong JY.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32238201

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over fruitconsumptie, het verlagen van het cholesterolgehalte en C-reatieve eiwitgehalte.

Een causaal verband kan aangetoond worden in studies, die RCT’s worden genoemd.

 

Onderzoeksvraag:
Verschillende studies hebben aangetoond dat coeliakie (glutenallergie) geassocieerd kan worden met verschillende cardiale manifestaties. Boezemfibrilleren is een van de meest voorkomende aritmieën die een aanzienlijke morbiditeit kan veroorzaken. Echter, het risico op boezemfibrilleren bij patiënten met coeliakie blijft volgens epidemiologische studies onduidelijk. Daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Hebben patiiënten met coeliakie een verhoogde kans op het krijgen van boezemfibrilleren?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 4 cohort studies met in totaal 64397 deelnemers.
Er was geen publicatie bias.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden voor patiiënten met coeliakie een significant, verhoogde kans van 38% op het krijgen van boezemfibrilleren [OR = 1.38, 95% BI = 1.01-1.88, p 0.001, I2 = 96%].

De onderzoekers concludeerden dat coeliakie (glutenallergie) de kans op het krijgen van boezemfibrilleren verhoogde.

Oorspronkelijke titel:
Celiac Disease and Risk of Atrial Fibrillation: A Meta-analysis and Systematic Review by Hidalgo DF, Boonpheng B, […], Intriago M.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC7077104/

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over hart- en vaatziekten.
Boezemfibrilleren is een van de meest voorkomende hartritmestoornissen, ook wel bekend als atriumfibrilleren.

Onderzoeksvraag:
Verlaagt visconsumptie de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten, depressie, kanker en sterfte (mortaliteit)?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 34 meta-analyses met in totaal 298 prospectieve cohort studies.
Het gepoolde relatieve risico (SRR) voor elke meta-analyse werd herberekend met behulp van een random-effects model.

De studies waren van matige kwaliteit.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van all-cause mortaliteit (doodgaan aan alle oorzaken) significant met 8% [SRR = 0.92, 95% BI = 0.87 tot 0.97] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten significant met 25% [SRR = 0.75, 95% BI = 0.65 tot 0.87] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van coronaire hartziekte significant met 12% [SRR = 0.88, 95% BI = 0.79 tot 0.99] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van een hartinfarct significant met 25% [SRR = 0.75, 95% BI = 0.65 tot 0.93] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 14% [SRR = 0.86, 95% BI = 0.75 tot 0.99] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van hartfalen significant met 20% [SRR = 0.80, 95% BI = 0.67 tot 0.95] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van een depressie significant met 12% [SRR = 0.88, 95% BI = 0.79 tot 0.98] verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 100 gram vis per dag, de kans op het krijgen van leverkanker significant met 35% [SRR = 0.65, 95% BI = 0.48 tot 0.87] verlaagde.

De onderzoekers concludeerden dat 100 gram vis per dag de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten, depressie, leverkanker en sterfte (mortaliteit) verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Fish Consumption and the Risk of Chronic Disease: An Umbrella Review of Meta-Analyses of Prospective Cohort Studies by Jayedi A and Shab-Bidar S.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32207773

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over visconsumptie, kanker en hart- en vaatziekten.

Een kransslagaderaandoening, ook wel coronaire hartziekte (CHZ) genoemd, is een aandoening aan het hart waardoor de bloedtoevoer naar de hartspier belemmerd wordt.


 

Onderzoeksvraag:
Verbetert zowel het eten van zuiveproducten als het slikken van probiotica de risicofactoren (zoals metabole syndroom, suikerziekte type 2, cholesterol) van hart- en vaatziekte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 20 prospectieve cohort studies en 52 RCT’s.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van gefermenteerde zuivelproducten de kans op het krijgen van een beroerte significant met 4% [RR = 0.96, 95% BI = 0.94 tot 0.98] verlaagde.

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van gefermenteerde zuivelproducten de kans op het krijgen van ischemische hartziekte significant met 4% [RR = 0.96, 95% BI = 0.94 tot 0.98] verlaagde.

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van gefermenteerde zuivelproducten de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekte significant met 4% [RR = 0.96, 95% BI = 0.94 tot 0.98] verlaagde.

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van yoghurt de kans op het krijgen van suikerziekte type 2 significant met 27% [RR = 0.73, 95% BI = 0.70 tot 0.76] verlaagde.

De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van yoghurt de kans op het krijgen van het metabole syndroom significant met 20% [RR = 0.80, 95% BI = 0.74 tot 0.87] verlaagde.

De onderzoekers vonden in RCT’s dat probiotica-suppletie in de vorm van zuivelmatrices tot een grotere verlaging van de vet-biomerkers leidde dan in de vorm van capsules/poedervorm bij mensen met een hoog cholesterolgehalte (hypercholesterolemie).

De onderzoekers vonden in RCT’s dat probiotica-suppletie in de vorm van capsules/poedervorm tot een grotere verlaging van de suikerziekte-biomerkers leidde dan in de vorm van zuivelmatrices bij mensen met suikerziekte.

De onderzoekers vonden in RCT’s dat probiotica-suppletie zowel in de vorm van capsules/poedervorm als zuivelmatrices tot een significante vermindering van de antropometrische parameters bij mensen met obesitas leidde.

De onderzoekers concludeerden dat zowel het eten van gefermenteerde zuivelproducten, yoghurt als het slikken van probiotica de kans op het krijgen van hart- en vaatziekte verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Fermented Dairy Products, Probiotic Supplementation, and Cardiometabolic Diseases: A Systematic Review and Meta-analysis by Companys J, Pla-Pagà L, […], Valls RM.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32277831

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over zuivelproducten, het metabole syndroom, probiotica, hart- en vaatziekte en suikerziekte.

Kefir, yoghurt, kwark en karnemelk zijn gefermenteerde zuivelproducten.
Probiotica zitten in gefermenteerde zuivelproducten.

Vet-biomerkers zijn triglyceriden- en cholesterolgehalte.
Suikerziekte-biomerkers zijn HbA1c-, nuchter insuline- en nuchter bloedsuikergehalte en de HOMA-IR waarde.
Antropometrische parameters zijn BMI en buikomtrek.

Onderzoeksvraag:
Verlaagt het drinken van thee de kans op hart- en vaatziekten en doodgaan aan alle oorzaken (all-cause mortaliteit) onder volwassenen?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 39 prospectieve cohort studies.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten significant met 4% verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten significant met 2% verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op het krijgen van een beroerte significant met 4% verlaagde.

De onderzoekers vonden dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op doodgaan aan alle oorzaken (all-cause mortaliteit) significant met 4% verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op doodgaan aan hart- en vaatziekten onder ouderen significant met 11% [gepoolde adjusted RR = 0.89, 95% BI = 0.83 tot 0.96, p = 0.001, I2 = 72.4%, n = 4] verlaagde.

De onderzoekers vonden in subgroepenanalyses dat elke verhoging met 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) per dag, de kans op doodgaan aan alle oorzaken onder ouderen significant met 8% [gepoolde adjusted RR = 0.92, 95% BI = 0.90 tot 0.94, p 0.0001, I2 = 0.3%, n = 3] verlaagde.

De onderzoekers concludeerden dat het dagelijks drinken van thee, minimaal 1 kopje thee (236.6 ml oftewel 280 mg flavonoïden voor zwarte thee en 338 mg flavonoïden voor groene thee) de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten en doodgaan aan alle oorzaken onder ouderen verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Dose-Response Relation between Tea Consumption and Risk of Cardiovascular Disease and All-Cause Mortality: A Systematic Review and Meta-Analysis of Population-Based Studies by Chung M, Zhao N, […], Wallace TC.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32073596

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over thee en hart- en vaatziekten.
 

Onderzoeksvraag:
Resultaten met betrekking tot de associatie (het verband) tussen visconsumptie en het risico op het krijgen van het metabool syndroom (MetS) zijn dubbelzinnig (tegenstrijdig) en daarom werd dit overzichtsartikel uitgevoerd.

Verlaagt het eten van vis de kans op het krijgen van het metabole syndroom?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 10 cross-sectionele studies en 6 cohort studies.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden in cohort studies dat het eten van vis de kans op het krijgen van het metabole syndroom significant met 20% [OR = 0.80, 95% BI = 0.66 tot 0.96, p = 0.017, I2 = 62.9%] verlaagde.
Echter, dit verlaagde risico was niet significant in cross-sectionele studies [OR = 0.80, 95% BI = 0.70 tot 1.02, p = 0.085, I2 = 50.1%].

De onderzoekers concludeerden dat het eten van vis de kans op het krijgen van het metabole syndroom verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
A systematic review and meta-analysis of the association between fish consumption and risk of metabolic syndrome by Karimi G, Heidari Z, [...], Haghighatdoost F.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32127332

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over visconsumptie en het metabole syndroom.

Onderzoeksvraag:
Is er een causaal verband tussen lijnzaadsuppletie en het verlagen van het plasma Lp(a)-gehalte?

Studieopzet:
Dit overzichtsartikel bevatte 7 RCT’s met in totaal 629 deelnemers.

Resultaten en conclusies:
De onderzoekers vonden dat lijnzaadsuppletie het plasma Lp(a)-gehalte significant verlaagde [MD = -2.06 mg/dL, 95% BI = -3.846 tot -0.274, p = 0.024, I2 = 0%, p = 0.986].
Dit verlaagde effect werd alleen teruggevonden bij een langdurige suppletie van lijnzaad.

De onderzoekers concludeerden dat een langdurige suppletie van lijnzaad het plasma Lp(a)-gehalte verlaagde.

Oorspronkelijke titel:
Impact of flaxseed supplementation on plasma lipoprotein(a) concentrations: A systematic review and meta-analysis of randomized controlled trials by Hadi A, Askarpour M, […], Ghavami A.

Link:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/32073724

Extra informatie van El Mondo:
Vind hier meer studies over hart- en vaatziekten en lijnzaad.

Het plasma Lp(a)-gehalte is een risicofactor voor slagaderverkalking. Slagaderverkalking, ook wel atherosclerose genoemd, is een langzaam proces in de bloedvaatwand, dat ervoor zorgt dat de slagaders (arteriën) steeds nauwer worden. Uiteindelijk kan atherosclerose leiden tot een hart- of herseninfarct.

Een causaal verband kan aangetoond worden in een RCT. Lees hier meer over verschillende wetenschappelijkje studies.